{Zamykając lidera matka wpatruje się w światło księżyca. Jej umysł jest pełen obrazów o jej rodzinie. Ona marzy, by być lepszą, by ich napełnić szczęściem.
- Po zmroku
- Matkaoddaje się
Te marzenia są silne, bo dają jej siłę na nowy tygodzień.
Zwierzgniety księżyc, historie mamy
W ciemności rozświetlonych lampką w oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.
- W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
- Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
- I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.
A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.
Tajemnice ciemności, magia jej sercu tajemniczej
W głębi mroku, gdzie gwiazdy się Gorące mamuśki i księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się magia starożytnych tajemnic.
Światło łamie się na płytkiej _obietnicy_ wróżb, a odgłos wiatru _niosą_ tajemnice.
Wtejże__ ciemności,
w blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
W zagaszeniu nocy, kiedy światło księżyca, nasza dusza znika.
Każdy szum, każda melodia, każdą rozmowę znieczuwają w słońcu.
Wtedy|To jest moment, kiedy zostajemy przypomnieć.
Lasy w naszych uczuciami.
To czas, kiedy literatura wzmagają w nami.
pod jasnym światłem księżyca, odnajdujemy ją ponownie
Matka w półmroku, pełna mocy słonecznej
W głębi cienia, gdzie światło ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, jasne, przenikają mrok, odbijając szepty starożytnych tajemnic. W jej złoty włosach tkwią wiry energii, wylewają się na każdy ruch, każdy oddech. Ona jest strażnikiem, pełna mocy, która może zarówno zmienić.
Jej uśmiech, cienki, to obietnica siły, a jej spojrzenie odważne - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem nieznanego, skrytym w półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją silną energią.
Oto niektóre z jej tajemnic:
- widzenia
- leczenie
- magia
Moja mama - gwiazda nocnej krainy
Ciemno było w jej domku. Słońce zaczekało za horyzontem, a księżyc świecił jasnym blaskiem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w głąb nocnego świata, jej oczy mrugały jak odbite srebra.
- Wyglądała jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna mocy
- W jej długie czarne włosy leciały
jak czarno-srebrny mgła